Prolog: „It’s like a Bieber love story… With Harry Styles”

To się zacznie, jak każda Bieber’owa historia miłosna… Z wyjątkiem tego, że nie ma w niej JB. Jest za to Harold Edward Milward Styles. W skrócie Harry, jak Harry Potter. Tylko że jedyną magią tego Harry’ego jest jego „bycie sobą”. No i głos. Bo pan Styles jest członkiem zespołu One Direction. Nie będę wam rozpisywać się na ich temat, jeśli chcecie znać ich historię, wystarczy poszperać w necie, a jeśli jesteś fanem i to czytasz, to i tak wiesz, o co chodzi. Do rzeczy: Harry Styles ma 17 lat, ciemne, kręcone włosy i jasnozielono niebieskie oczy. 178cm wzrostu, dobrze zbudowany. Zabawny flirciarz. W pozytywnym sensie.

A ja? Niska(158cm), z pucołowatą, dziecinną twarzą. 13 lat. Lekko kręcone, średniej długości ciemne włosy i brązowe oczy, które czasem wydają się być zielone, a jak miałam 5 lat, to myślałam, że są niebieskie… Towarzyska, zabawna, często irytująca. Naprawdę otwieram się tylko przed najlepszą przyjaciółką, której w tym opowiadaniu nadam imię Devonne. Samą siebie nazwę Margaret, co nie bardzo mija się z prawdą. W każdym razie Devonne również podoba się jeden z 1D – Niall Horan. Uważam, że jest słodki, ale Harry… z nim poczułam taką… więź. No nic, miał być prolog, a wyszło takie… coś.

No to zacznijmy od tego, że miałam jechać na połowę wakacji do Anglii, na obóz muzyczny(mówiłam, że to typowo idolowo-nastoletnia historia!). Nie, nie śpiewam wielce genialnie, i tak w ogóle to altem, ale gram na gitarze. W Polsce jest mało takich obozów, więc całą kasę od cioć, babć i innych dobrych dusz ze Świąt, urodzin itd. odkładałam na obóz. Wyszło na to, że rodzice dali mi „tylko” 300zł na wydatki na miejscu(które miałam wymienić na funty) i autobus na lotnisko do Warszawy.

Gdy przyjechałam na lotnisko zaczęło padać, więc szybko weszłam z 2 torbami na kółkach, jedną na ramieniu i gitarą w pokrowcu do środka. Odszukałam swój lot i wsiadłam do samolotu. Z lekko wilgotnymi włosami usiadłam na wolnym miejscu obok jakiegoś chłopaka wyglądającego na 13-14 lat. Zakładając słuchawki na uszy, uśmiechnęłam się pod nosem. Po dwóch piosenkach: 30 Seconds To Mars – The Kill i One Republic – Secrets, chłopak dotknął mojego ramienia, a ja zdjęłam jedną słuchawkę:

- Zapnij pas, mówili, że startujemy – uśmiechnął się do mnie, a ja zapinając pas odwzajemniłam uśmiech. – A tak w ogóle jestem Paweł.

- Margaret – uścisnęłam jego wyciągniętą dłoń. – Też jedziesz na ten obóz? – wskazałam skinieniem głowy na skrzypce, których nie zdążył schować w schowku.

- Taa… Co roku prowadzi go inna Brytyjska gwiazda.

- Słyszałam. W zeszłym roku uczyła Madonna…

- Zwykle wokół tego jest wielki szum i sekret, ale i tak do pierwszego dnia obozu nie wiadomo, kto to.

- Jeśli to nie Jessie J, to chyba nic mnie nie zdziwi – zaśmiałam się i z powrotem włożyłam słuchawki na uszy, a z torby wyjęłam 4 Księgę Wampirów z Morganville, w trakcie której czytania byłam.

„Zapowiada się najlepsze lato w życiu!” – pomyślałam, podczas gdy w moje uszy trafiły pierwsze takty „What Makes You Beautiful”…

Taki ooo wstęp, bo mnie natchnął mój sen, haha ;D Pozdrowienia dla @orangedirection , @CarrotsAndTurtle i @HarryStyles_Sex ♥